Беларуская мэмуарыстыка на эміграцыі

Існаванне мемуарнай літаратуры - сведчанне багацця і трываласці культурных сувязяў паміж пакаленнямі. Hазнастайнасць мемуарнай спадчыны Беларусі немагчыма без твораў эміграцыйных пісьменнікаў. На жаль, можна канстатаваць, што палітычнымі мігрантамі мінулага стагоддзя сталі лепшыя і найбольш здольныя Беларусы. На Радзіме для іх не было месца. Але менавіта іх ўспаміны цяпер найбольш важныя і грунтоўныя, бо напоўнены не толькі досведам, але прасякнуты шчырымі словамі шкадавання і тугі па родным краі. Кніга Лявона Юрэвіча адлюстроўвае жыццё Апалёнія Радкевіча, Юркі Віцьбіча, Айца Льва Гарошкі, Натальлі Арсеньневай, Канстанціна Езавітава, Міколы Равенскага, Вячаслава Сэлях-Качанскага, Алеся Змагара, Уладзімера Брылеўскага, Юрыя Жывіцы, Алеся Салаўя, Аляксандара Калодкі. Каштоўнасць мемуарыстыкі беларусаў-эмігрантаў яшчэ і ў тым, што менавіта гэты матэрыял з’яўляецца асновай для даследавання беларускай эміграцыі. Мемуарныя творы - сведчанне гістрачных падзей і грунтоўнае даследаванне гісторыі роднага краю.