Сцюжа

Вядомы Быкаў і невядомы Быкаў адкрываецца перад чытачом у “пасьлясавецкай” аповесьці “Сьцюжа”. Абвостранае пачуцьцё перажываньня лёсу Беларусі перанесенае на старонкі твораў Васіля Быкава рабіла іх запатрабаванымі ў розных узростах і розныя часы. Аповесьць распавядае пра складаныя лёсы беларусаў перад і ў часе вайны, распавядае пра лёсы нацыі, і раскрывае вытокі таго духоўнага тупіка, у якім апынулася беларускае грамадзтва на пераломе 20 і 21 стагодзьдзяў. Гэта не той твор які чытаюць у школьнай праграме ў Беларусі, гэта іншы Быкаў, праўдзівы і шчыры, які не маўчыць пра трагедыю беларускага народу. Трагедыю вытокі якой былі не ў пачатку вайны, а ўтым бездухоўным савецкім таталітарызме, на які наклаліся цягаты намяецкай акупацыі. Акупацыя зьнікла, але засталася самаакупацыя, якую і паказвае Быкаў у аповесьці “Сьцюжа”. Аповесьць напісана як заўсёды з адкрытасьцю і даверам да чытача, і выклікае разважаньне над лёсамі беларусаў у мінулым і будучыні. (З.К.)