Бельскі Гостінэць

Pierwsza wzmianka o zbiorach książkowych w Bielsku pochodzi z 1288 r. Wówczas książę włodzimierski Włodzimierz Wasilkowicz przekazał własnoręcznie przepisane księgi liturgiczne do księgozbioru cerkwi zamkowej. Pierwotnie zbiory biblioteczne posiadały więc wyznaniowy charakter i były związane z istniejącymi parafiami prawosławnymi oraz parafią i klasztorem rzymskokatolickim, a od dziewiętnastego stulecia również szkołą żydowską. Zachowały się dokładne opisy zbiorów książkowych bielskich cerkwi z XVIII wieku. Posiadały one wówczas księgozbiór liczący ponad sto voluminów. Były to przeważnie księgi drukowane; wśród nich również średniowieczne manuskrypty. Na początku dwudziestego stulecia Bielsk należał do największych miast powiatowych guberni grodzieńskiej. Liczył około dziewięciu tysięcy mieszkańców, w większości Białorusinów, Polaków i żydów. Stanowił centrum administracyjne dla rozległego terytorium, obejmującego obecne powiaty: bielski, hajnowski, siemiatycki oraz część białostockiego. Pełnił dla tego obszaru ważną rolę kulturotwórczą i oświatową. W mieście funkcjonowało szereg szkół, w tym trzy prywatne progimnazja, a od 1914 r. również gimnazjum państwowe. Na początku stulecia powstało też kilka bibliotek, w tym Bielska Publiczna Biblioteka-Czytelnia.