23 września 1893 w Sokółce w rodzinie Marii i Aleksego Tarasiewiczów jako czwarte z kolei dziecko rodzi się Jan, ochrzczony następnie w obrządku prawosławnym. Ojciec jest podpułkownikiem armii carskiej, bohaterem wojny rosyjsko-tureckiej. Pochodzi ze szlachty z guberni mińskiej. Matka jest katoliczką, wywodzi się ze starego szlacheckiego rodu Kuszelów. 1893-1900 — Z uwagi na profesję ojca rodzina często zmienia miejsce zamieszkania: Sok... Болей »

Мой унук Эрнік, першы кавалер дзіцячага садка, закахаўся ў суседку, вучаніцу першага класа. Закахаўся безнадзейна. Старэйшая на два гады суседка не хоча бавіцца з ім. — Што рабіць? — сумуе малы. — Кінь задаваку, — стараюся вывесці яго з хлапечай хандры. — Вунь, у пясочніцы, колькі харошых дзяўчатак. Выбірай. Кожная — прыгажэйшая за тую... — Няма нідзе прыгажэйшай! — з плачам і кулакамі кідаецца на мяне. Малайчына! Умееш пастаяць за свой... Болей »

Барыс Руско нарадзіўся 13.09.1929 г. у Белавежы. Аўтар паэтычных зборнікаў Wołanie w Puszczy Białowieskiej (1998), Pełzanie po ciszy (1999), Cztery pory roku (2000), Powiew Puszczy (2001). Дэбютаваў у „Ніве” (1992). Член Саюза польскіх літаратараў. Болей »

У новай айчыне – другая кніга з серыі “Штодзённае жыццё беларусаў Беласточчыны”, заснаванай праграмнай радай тыднёвіка “Ніва”. Кніга распавядае пра вяртанне жыхароў Падляшша ў родныя мясцйіны з бежанства 1915 года. Вяртанне было нялёгкім і часам нават немагчымым. Прыязджаючы з далёкіх вандровак ў родную старонку, пакутнікі заставалі спаленыя датла вёскі, знішчаную гаспадрку, пустазелле і палын. Трэба было пачынаць усё ад пачатку, на нов... Болей »

Да гэтага часу ў Заходняй Беларусі і Ўсходняй Польшчы яшчэ засталіся сведкі перасялення людзей з гэтай тэрыторыі у Расею. Перасяленне пачалося перад Першай сусветнай вайной. Сяляне, якія паддаліся прапагандзе расійскіх уладаў, спешна здымаліся з месцаў, пакідаючы абжыты кут, і пераязджалі ў глыб Расеі. Людзям казалі, што толькі такім чынам яны пазбегнуць наволі, здзекаў і жудаснай смерці. Сялян падманулі. Расейскі бок хацеў, каб немцы, ... Болей »

Гэтаму зборніку можна было б даць і іншае найменне. Напрыклад: „Дзядзькі, цётка і дзед”. Дык на дзядзькоў былі мы багаты, цётак і дзядоў таксама мелі. Ну, але ўсе гэтыя кроўныя повязі змяшчаюцца ў абранай назве. Нашы сваякі — з вялікай ніўскай сям’і. Заснаваў род паклоннік „Сонькі-залатаручкі” дзядзка Лявон, чалавек з лагоднай усмешкай і прыхільнік камічнага. Калі род узначаліў дзядзька Квас, родавай асаблівасцю стала з’едлівае высмейва... Болей »

“У каменным крузе” Георгія Валкавыцкага – дакументальны аповед аб ваенных падзеях лета 1943 – вясны 1944 года, удзельнікам якіх быў аўтар. Кніга напісана ў форме дзённіка, што з’яўляецца яскравым прыкладам і доказам яе дакументальнасці. Як свайго часу прызнаўся сам атар, ідэя спісаць свае ўспаміны, а лепш сказаць падзеі, яшчэ жывыя ў сэрцы і душы, нарадзілася ў 1946 годзе, калі ён толькі вярнуўся з ваенных сцяжын. Спісаныя некалі па “жы... Болей »

Пра творчасць самадзейных паэтаў і празаікаў цяжка гаварыць з пазіцыі вызначаных крытэрыяў і патрабаванняў літаратурнай крытыкі. Але, калі арыентавацца на ўзоры сапраўднай літаратуры, то важна зазначыць, што першапрычынай, альбо натхняючым імпульсам творчасці, з'яўляецца духоўны парыў, покліч, альбо крык душы, схоплены ў прасторы і зафіксаваны ў часе найбольш адпаведнай формай. 1 крытэрыі тут, якдля самадзейных, так і для прафесійныхтво... Болей »

Непадрыхтаваны, чалавек чэрствай душы, няўражлівы на свет, не зразумее ні яе жыцця, ні яе паэзіі. Яе словы-тропы, словы-творы, словы-сімвалы можна ўспрыняць толькі на хвалях сэрца, зразумець не розумам, а душой, пры чым душой тонкай і лёгкаранімай. Каб зразумець яе паэзію, трэба ўмець успрымаць думкі сэрцам, інакш словы, зложаныя ў вершы яе душой, пазастануцца толькі словамі, якія не маюць глыбейшага сэнсу, сувязі ды пераказу. Паэзія На... Болей »

Гранатавым сяйвом крывавіць настольнік Вушка кубка дрэмле ў фарфоравым сне Затопленая ў салодкім моры ўспамінаў Чакаю: канца... новага пачатку. (Жанэта Роля) Болей »