Брылеўскі летапіс

Бітва за праўду "Слухай, паехалі са мной, -- такую прапанову я пачуў 21 жніўня ад старшыні выканкама Брылеўскага сельсавета Уладзіміра Ільіча Мажорава, -- а то я туды адзін ужо баюся ездзіць”. Туды -- гэта ў вёску Зылі да старшыні мясцовага селькома Уладзіміра Андрэевіча Войтава. Гэта чалавек, які заўсёды імкнецца, каб словы не разыходзіліся са справамі. Калі даеш абяцанне, то трэба яго выконваць, -- толькі так разумее Уладзімір Андрэевіч адносіны між людзьмі. Вось абяцалі -- нават пісьмова! -- не разорваць дарогу ад Зылей да аўтобуснага прыпынку на шашы, але ж як пахалі, так і пашуць. Па словах У. Войтава, калі так будзе працягвацца і надалей, то на стол старшыні Дзяржкантроля Зянону Ломацю пакладзецца адпаведная скарга. А калі і гэта не дапаможа, то зылеўцы “вызавуць тэлевізійную “Гарачую лінію” і дружна лягуць пад трактары, калі пачнецца распашка дарогі”. У.Войтава і жыхароў гэтай вёскі зразумець можна: тая дарога -- найкарацейшы шлях да аўтобуснага прыпынку. З часоў калгаса імя Ільіча яна заўсёды тут была. Нават калі асфальтавалі сухарэўскую шашу, у бок зылеўскай дарогі зрабілі адпаведны з’езд.