Вершы

Неба беларускай літаратуры на самым пачатку XX стагоддзя ярка асвятлілася цэлым сузор’ем незвычайных талентаў. Янка Купала, Якуб Колас, Цётка, Максім Багдановіч, Максім Гарэцкі. Якраз у гэтым шэрагу славутых імён стваральнікаў новай беларускай літаратуры вельмі заслужана згадваецца літаратуразнаўцамі і імя Змітрака Бядулі. Нарадзіўся Змітрок Бядуля (Самуіл Яфімавіч Плаўнік) 23 красавіка 1886 г. у мястэчку Пасадзец у беднай яўрэйскай сям’і. Бацька яго быў арандатарам, дробным гандляром, а з цягам часу стаў аканомам у купца-лесапрамыслоўца. Малы Самуіл першапачаткова вучыўся ў яўрэйскай школе хедэры, а потым у ешыбоце — духоўнай семінарыі, якую, аднак, не закончыў, бо не змірыўся з тымі нечалавечымі парадкамі, якія там панавалі. Вучня маглі бязлітасна біць толькі за тое, што ён цікавіўся граматыкай рускай мовы. Злачынствам лічылася чытанне свецкіх кніг, напісаных нават на стараяўрэйскай мове. (Уладзімір Казбярук, «Будзь сам сабою, беларус...», фрагмент)