Хаімка і Сорка

У жніўні 1939-га хлопчык Хаімка жыў у Давыд-Гарадку і дзяўчынка Сорка жыла ў Давыд-Гарадку, – ім тады было гадоў па адзінаццаць. Бацька Менашэ і маці Шэйнэ-Тойбэ называлі свайго сына бухгалтарам, бо Хаімка ўдала складаў лікі – скажам, да васьмі дадаваў дзесяць і абвяшчаў, што разам будзе васямнаццаць. Хлопчык ужо хітры, таму невыпадкова да васьмі дадаваў дзесяць! А калі дома яго прасілі да шаснаццаці дадаць два (зноў жа невыпадкова!) і пыталіся, колькі будзе, то ён звонка адказваў, што і тут будзе васямнаццаць. А Сорчыныя бацькі Цві-Гірш і Хана-Злата называлі сваю дачку артысткаю, бо Сорка ўмела хораша спяваць – асабліва чулліва пяяла пра тую сірацінку, якая глядзела ноччу на поўню і марыла пра высокія драбіны; па драбінах няшчасная сірацінка хацела падняцца на поўню, каб сустрэць на ёй нябожчыцу маці... (фрагмент)