Інфа-Кур’ер

Усякі раз, успамінаючы пра Вільню, асабіста мне бачыцца правінцыяльны горад з радкоў паэмы Якуба Коласа, у якой расказваецца пра дзядзьку, які «ідзе па бруку, адзін за дзесяць дае стуку», і ў казённых кабінетах «пісцы сядзяць, як гною кучкі». Сёння гэта сучасны горад, сталіца Літвы. У горадзе ёсць што паглядзець ад старажытнасці да сучасных дзён. Але мэта маёй вандроўкі была не глядзець, а сустрэцца са сваімі дзецьмі, унукамі і праўнукамі, якія па розных прычынах з’ехалі з Беларусі.