Дзвінскі ўзгорак

Мясцовыя жыхары спяшаюцца на ФАП не столькі за лекамі, колькі за «уколам» добразычлівасці і ўвагі. Ранак сельскага ўрача пачынаецца з чаргі пацыентаў, якія прыходзяць у амбулаторыю, каб памераць ціск, атрымаць неабходную дозу таблетак, паставіць кропельніцу, а некаторыя, каб пагаварыць і атрымаць слушную параду. Малады фельчар Вераніка Піманава, якая не так даўно абслугоўвае насельніцтва на ФАПах у Пестуніцы і Заронава, упэўнена, што сакрэт яе прафесіі заключаецца ў добразычлівым падыходзе да кожнага чалавека, не зважаючы на ўзрост і сацыяльны статус. Стаць медыкам дзяўчына марыла з дзяцінства, таму пасля школы ні кроплі не сумняваючыся паступіла ў Віцебскі дзяржаўны медыцынскі каледж. Хутка прабеглі студэнцкія гады, хацелася хутчэй акунуцца ў прафесію, дапамагаць людзям. З доўгачаканым дыпломам, у якім значылася пасада «Фельчар-акушэр, памочнік урача па амбулаторна-аліклінічнай дапамозе» Вераніка Піманава была накіравана на ФАП у Сушчова, там бліжэй пазнаёмілася з вяскоўцамі і сельскім каларытам. Пасля па патрэбе была пераведзена ў Пестуніцу.