Pater Noster

Расчыніце сэрцы Хрысту Чаму на Беларусі на Вялікдзень заўсёды цёпла і сонечна? Ня памятаю такога, каб надвор’е было дрэннае, незалежна ад таго, калі мы сьвяткуем. Гэтага самага сьветлага сьвята ўсе чакаюць з захапленьнем. У кожнага з нас пасьля складанага пэрыяду посту, разважаньняў і вымаганьняў наступае момант, калі радасьці няма межаў. І дзякуючы касьцёльным традыцыям і традыцыям сьвяткавання ў нашых сем’ях, мы на кропелечку набліжаемся да пачуццяў тых, хто убачыў і перажыў Уваскрасеньне Хрыстова ўпершыню. І сёньня хацелася б пагаварыць пра гэта, правесьці паралелі паміж нашым Вялікднем і часамі Ўваскрасеньня. Жаль, горач, роспач у першых хрысьціянаў зьмянілася лікаваньнем. Цуд, які падараваў нам Пан, даў нам новую Веру, новую Надзею і Любоў. І радасьцю і суцяшэньнем былі ўзнагароджаныя тыя, хто верыў бязьмежна. Тыя, хто як Ёва, спадзяваліся і маліліся, і іх самыя неверагодныя, на погляд некаторых, мары сталі жыцьцём. Але перад гэтым яны перажылі столькі, што выкупіць іхнія слёзы ня зможа нішто. Страціўшы Пана на крыжы, яны згубілі самае блізкае, самае дарагое і любімае. Той, хто даваў ім радасьць, падтрымліваў і ўзмацняў іх, падавалася, пакінуў іх.