Анабіёз

Цёмна. Ноч. Мяжа. Стаяць і стаяць яшчэ. Лепей не думаць. На мяжы час спыніўся, на мяжы нічога не адбываецца. Мяжа здранцвела. Халодна і няўтульна. Змрочна й трывожна. Час запавольваецца, ператвараецца у вату. Часавая твань. Дрыгва. Адвечны беларускі стан. Магчыма, гэтак чакаюць узняцця, паступовага, каб быць ратавальным, а не балесным, нават смяротным, узняцця на паверхню, да вольнага паветра, на свабоду, на адкрыты прасцяг. Хаця невядома што там чакае. Магчыма, шторм, непрыяцель, гібель. Але водная нетра азначае адназначна смерць. Яна — варожая стыхія. Глыток паветра, хутчэй! Але яна цягне долу, засмоктвае. (фрагмент)