Белы крыж над белаю зямлёй...

Абмаляваць сёньняшні стан нацыянальнай літара-туры — задача, шчыра кажучы, вартая падручніка і калектыву аўтарытэтных аўтараў. Літаратура — жывы арганізм, з ягонымі хваробамі і этапамі біялагічнага разьвіцьця, з унутранымі пухлінамі і ранамі, што нанесеныя звонку. І мы, клетачкі гэтага яшчэ жывога, нягледзячы на зьнешнюю жахлівую духоўную экалогію, арганізму, можам кожны са свайго месца, у даступным кругаглядзе выказваць толькі пэўныя меркаваньні пра стан вялікага цэлага, часткамі якога зьяўляемся. Адразу прызнаю суб’ектыўнасьць сваіх агледзінаў. Але і не магу ня сьцьвердзіць права на гэтае асабістае меркаваньне... (фрагмент)