Новы Час

Справа Аляксандра Сдвіжкова: Можна ставіць кропку? З таго часу, як у шматлікіх краінах Еўропы, а пасля і ў шэрагу краін Усходу адбыліся “карыкатурныя скандалы”, звязаныя з публікацыямі гумарыстычных малюнкаў на прарока Мухамеда, мінула некалькі гадоў. Аднак беларуская дзяржава сталася апошняй, якая вырашыла паставіць кропку ў гэтай справе. 10 студзеня 2008 года распачалося гістарычнае пасяджэнне Мінскага гарадскога суда. Журналісты, праваабаронцы, прадстаўнікі шэрагу грамадскіх арганізацый, што сабраліся ў адной з залаў для пасяджэнняў, чакалі з’яўлення суддзі. Аляксандр Сдвіжкоў ужо займай месца падсуднага і быў адгароджаны кратамі і міліцэйскім канвоем. Узначальваў гэта падраздзяленне аховы надзвычай актыўны прапаршчык. Калі фотакарэспандэнты паспрабавалі зрабіць здымкі падсуднага, ён адразу ж актывізаваў канвой і стаў пагражаць, што выганіць публіку з залы. Канфлікт пачаў разгарацца з нічога. Справа ў тым, што прапаршчык, нават калі ён узначальваў канвой, наогул не меў ніякага права забараняць рабіць фотаздымкі, таму што гэта выключна прэрагатыва старшыні. Да таго ж судовае пасяджэнне яшчэ не пачалося, таму прасіць дазвол фатаграфаваць не было ніякай неабходнасці. Такую выснову мы можам зрабіць з артыкула 287 Крымінальна-працэсуальнага кодэксу (“Забеспячэнне галоснасці судовага разбіральніцтва”), у адпаведнасці з якім фатаграфаванне падчас судовага пасяджэння дазваляецца толькі са згоды старшыні.