Latopisy Akademii Supraskiej
Rola laikatu w życiu Cerkwi
vol. 9
Месца выхаду: Białystok
Дата выхаду: 2018
Рэдактар: Kuczyńska Marzanna, Nowak Alicja Zofia
Выдавец: Fundacja „Oikonomos”
Памеры: 236 s.
ISSN: 2082-9299
Кнігазбор: BTH — бібліятэка Беларускага Гістарычнага Таварыства, ul. Proletariacka 11, Białystok (папяровы асобнік)
Інвэнтарныя нумары: BTH — [1990.]
Termin laikat pochodzi z języka greckiego i oznacza lud, naród, nację. W Piśmie świętym występuje on bardzo często: w samym mianowniku aż 655 razy, w Nowym Testamencie – 24 razy. W Starym Testamencie termin ten w większości przypadków oznaczał Naród Wybrany. W podobnym znaczeniu używają go ewangeliści. Tak, na przykład, apostoł Mateusz używając słowa λαός pisze: „Ten lud czci Mnie wargami, lecz sercem swym daleko jest ode Mnie” (15, 8). Używa również tego określenia, podobnie jak pozostali ewangeliści, gdy wskazuje tłum, który zgromadził się u Piłata, wzywając do ukrzyżowania Chrystusa. Ewangeliści rozumieją go w kontekście znaczeniowym Starego Testamentu. W nieco innym jednak kontekście termin ten występuje w Listach Apostolskich. Jeśli w Starym Testamencie określał on wybranych na podstawie etnicznej i oznaczał tych, którzy czczą Prawdziwego Boga, to w Listach odnosi się do tych, którzy poszli za Chrystusem i są członkami Kościoła. W tym wypadku zatraca się etniczny charakter znaczenia tego terminu. Chrześcijanie nigdy wcześniej nie byli oddzielnym narodem, pochodzili bowiem z różnych narodów, ale od momentu chrztu stali się ludem Bożym – λαὸς θεου. W ten sposób „zasada etniczna, według której był wybrany dawny Izrael, została zamieniona przez zasadę przynależności do Kościoła, w którym zasada etniczna okazała się przezwyciężoną [...]”. (Arcybiskup Jakub Kostiuczuk, Pojęcie laikatu i kleru w Kościele prawosławnym, fragment)
Каталёг: BTH
Пэрыёдыка: Latopisy Akademii Supraskiej
Толькі ў бібліятэцы Беларускага Гістарычнага Таварыства (папяровы асобнік)Зьмест
Borkowski Andrzej, bp, Rola laikatu w procesie udzielania autokefalii
Cecha Paweł, ks., Rola laikatu w życiu Kościoła prawosławnego w Belgii, ze szczególnym uwzględnieniem parafii o charakterze polskim w Brukseli
Dmitruk Stefan, Rola profesora Piotra Pokryszkina w ochronie dziedzictwa prawosławnego, etnicznego i narodowego w okolicach Chełma na początku XX wieku
Hodana Tomasz, „Cовѣтованіе о благочестіи” (1621) – zbiór postanowień soboru czy postulaty wiernych?
Karczewski Paweł, hieromnich, Obecność Kościoła prawosławnego w przestrzeni medialnej
Kostiuczuk Jakub, abp, Pojęcie laikatu i kleru w Kościele prawosławnym
Magruk Adam, ks., Udział laikatu w „sprawowaniu” boskiej liturgii oraz sakramentu kapłaństwa
Mironowicz Antoni, Duchowni i świeccy wobec unii kościelnej na soborach brzeskich w 1596 roku
Mironowicz Marcin, Struktura społeczno-zawodowa członków wileńskiego bractwa Św. Trójcy między XVI–XVII w.
Nowak Alicja Z., Laudacje dla biskupów w spuściźnie pisarskiej i działalności Michała Ślozki – świeckiego wydawcy
Oniszczuk Jakub, Bractwo Młodzieży Prawosławnej w Polsce – misja młodzieży w kryzysie
Багрий Елена Н., Художественная практика мирян в Свято-Елисаветинском православном монастыре г. Минска (литургический аспект)
Густова-Рунцо Лариса, Псаломщик православного прихода как хранитель местной литургической певческой традиции
Рунцо Дмитрий, Деятельность Православного крестовоздвиженского трудового братства в имении Н. Н. Неплюева (черниговская губерния) – попытка гармонии приходской и экономической жизни
Самосюк Надежда В., Роль мирян в развитии социокультурной деятельности Православной церкви в Западной Беларуси (1921–1939 гг.)