Нашы карані
ілюстраваны часопіс краязнаўцаў Паазер´я
14
Месца выхаду: Паставы
Дата выхаду: 2004-06
Рэдактар: Гіль Міхап
Выдавец: Пастаўская раённая арганізацыя ТБМ імя Ф.Скарыны, Пастаўскае краязанаўчае таварыства імя К. Тызенгаўза, Газета краязнаўцаў Віленскага краю «Краязнаўца Паазер’я»
Памеры: 60 с.
Кнігазбор: EEDC — бібліятэка Усходнеэўрапейскага дэмакратычнага цэнтру, ul. Proletariacka 11, Białystok (папяровы асобнік)
Інвэнтарныя нумары: EEDC — [2982], [2982-2]
Сучаснае паселішча Лучай размешчана на збегу трох азёраў і рацэ Лучайка. Геаграфічнае становішча абумовіла паходжанне назвы „Лучай”. Яно ўтварылася ад слоў „злучына”, „злучацца”, „лука” - выгіб, залом, навалак. Канчатак „ай”, які ў літоўскай мове адпавя-дае адзінаму ліку назоўнаму склону, указвае таксама на ўплыў паўночнага народа-суседа беларусаў. Датаваная гісторыя пачынаецца з 1542 года. На працягу 4-х сгагоддзяў колішняе мястэчка шмат разоў мяняла сваіх уласнікаў - прадстаўнікоў вядомейшых магнацкіх родаў. Мае за сабой багатую мінуўшчыну. (фрагмент)
Каталёг: EEDC
Пэрыёдыка: Нашы карані
Толькі ў бібліятэцы Усходнеэўрапейскага дэмакратычнага цэнтру (папяровы асобнік)Зьмест
Гіль Міхал, Былыя сядзібы Паазер’я (фрагменты з кнігі)
Грыбоўскі Юры, Лёсы нашых землякоў
Зямчонак Іосіф, Лучай (1542-1998)