Мастацтва

Тэ­атра­ль­на-кі­не­ма­таг­ра­фіч­ны дос­вед пра­цы вы­явіў­ся ў жы­ва­піс­ных тво­рах Чар­ны­шо­ва асаб­лі­вас­ця­мі ка­ла­рыс­ты­кі, змес­ту, спо­са­бу пад­ачы. У яркіх, на­сы­ча­ных ко­ле­рах, глы­бо­кіх воб­ра­зах, сім­ва­ліз­ме, тэ­атра­ль­нас­ці поз і сю­жэ­таў. Мно­гія кар­ці­ны ма­юць па не­ка­ль­кі на­зваў — у ад­па­вед­нас­ці з раз­на­стай­нас­цю вы­ста­вач­ных ідэй. Ула­дзі­мі­ру Фё­да­ра­ві­чу най­перш важ­на арга­ні­за­ваць пра­сто­ру, ад­чуць яе. На вы­ста­ве «Зва­ны» ў На­цы­яна­ль­най біб­лі­ятэ­цы Бе­ла­ру­сі ска­рыс­та­лі­ся стэн­да­мі дзе­ля та­го, каб шы­ро­кая га­ле­рэя з вы­со­кі­мі вок­на­мі ста­ла бо­льш ка­мер­най, а пра­сто­ра — саб­ра­най.