Пудзіла нявіднога радыё

Трэцяя, па пункту гледжання аўтара, самая лепшая самадрукаваная кніга, напісаная меньш чым за тройку месяцаў. Вельмі шчырая, лірычная, злобадзенная спроба прызнацца ў каханні дзяўчыне і растлумачыць самому сабе сваю сутнасць і свае пачуцці. Аўтар пачынае востра разумець немэтазгоднасць пісаніны, свае унутраныя праблемы і зборнікам сыходзіць з творчых перажыванняў. Своеасаблівае дасягненне чалавека трымаючага асадку і зіркаючага ў VK на закаханую. Аўтар атаясамлівае сабе як пудзілу-тэлескоп радыёпрымача які назірае нябачлівы вір радыёхваляў, дзе яны як бы накідваюць вохкамі вершы на паэта...