Nieznane losy pierwszych ihumenów supraskich

Z monasteru supraskiego wyszli dwaj wybitni hierarchowie prawosławni: Pafnucy Sieheń i Iona. W pierwszym trzydziestoleciu XVI wieku objęli oni najważniejsze diecezje prawosławne. Ich pobyt na katedrach: włodzimiersko-brzeskiej, łucko-ostrogskiej i turowsko-pińskiej doprowadził do odbudowy i rozwoju tych diecezji. W latach 1512-1535 odbudowane zostały liczne cerkwie i monastery na terenie wymienionych eparchii, zabezpieczony został ich status prawny i materialny. Nie ulega wątpliwości, że lata pobytu byłych przełożonych monasteru supraskiego na terenie diecezji włodzimiersko-brzeskiej, łucko-ostrogskiej i turowsko-pińskiej były okresem ich największego rozwoju i stabilizacji. Działalność biskupów Pafnucego i Iony wspierali hierarchowie prawosławni — metropolita kijowski Józef Sołtan (1507-1522) i jego następca, były ihumen leszczyński, a następnie biskup turowsko-piński i łucko-ostrogski, metropolita Makary (1534-1456). (Wstęp, fragment)