Dyskusja

Kiedy dziś myślę o swoich latach białostockich, trudno mi znaleźć inne określenie niż to, że były to lata złożone. Zachowałem w pamięci ludzi i krajobrazy, przyjaciół i wrogów (któż ich nie ma?), bardziej jednak tych pierwszych, zresztą do dziś utrzymuję z nimi bliskie kontakty. Stoczyłem kilka potyczek mniejszych i jedną większą, końcową, po której Białystok opuściłem. Czy uciekłem z pola bitwy? Nie, chyba nie. O mym wyjeździe "zdecydowało parę przyczyn, do sprawy tej jeszcze powrócę. Czy potykałem się tylko dlatego, że byłem o te kilkanaście lat młodszy? Chyba też nie, podejrzewam, że obecnie zachowałbym się podobnie, choć wiele od tamtego czasu się zmieniło. (fragment)