Беларуска-літоўскія летапісы і польскія хронікі

Najdawniejsze okresy historii Białorusi znane są przede wszystkim ze źródeł pisanych. Nawet daty założenia miast określa się nie na podstawie odkryć archeologicznych, lecz opierając się na pierwszych wzmiankach w latopisach lub innych dokumentach pisanych. Jednak stosunek do tworzenia latopisów był dość subiektywny, oprócz tego autorzy opracowań „grzeszyli” wyrażając albo swoje przypuszczenia, albo wybierając „potrzebne lub słuszne” informacje. Tym niemniej badacze właśnie dzięki źródłom pisanym znają liczne fakty z historii Białorusi, szczególnie z okresu wczesnego średniowiecza. Albina Siemianczuk badając najwcześniejsze źródła konstatuje, że białoruskich zapisów z tego okresu jest niewiele, gdyż zaginęły lub uległy zniszczeniu w czasie bezustannych wojen, lecz za to nienaruszone pozostały kroniki polskie, które uchylają zasłonę wspólnej historii. Autorka bada różne źródła, także te, które same się nie zachowały, ale ich istnienie w przeszłości jest potwierdzone zapisami w innych dokumentach.