Кніганоша

На адным літаратурным партале я прачытаў вершы тады яшчэ невядомай мне паэткі Галіны Пасвятоўскай. Потым знайшоў яе біяграфію ў Вікіпедыі, пачаў шукаць іншыя творы, лазіць па форумах. І выявілася, што яна дасюль вельмі папулярная на сваёй айчыне, хаця пасля яе смерці мінула амаль пяцьдзясят гадоў. Мяне, як чытача, прывабіла менавіта чысціня і прастата, з якой аўтарка казала пра каханне і смерць – гэтыя тэмы былі асноўнымі ў яе творчасці. Паэтка ведала, што кожны верш, які з’яўляецца на паперы, можа стаць апошнім. Да гэтага часу я не думаў, што можна пісаць так.