Беларуская лацінамоўная паэма: позні Рэнесанс і ранняе Барока

У манаграфіі разглядаюцца помнікі лацінамоўнага ліра-эпасу, якія займалі авангарднае становішча ў шматноўнай паэзіі Беларусі другой паловы XVI - першай паловы XVII ст. Даецца кароткі агляд развіцця ліра-эпасу ў сярэдзіне XVI ст., у тым ліку эпічнай творчасці паэтаў-іншаземцаў Пятра Раізія і Іягана Мюліуса. Больш падрабязна вывучаюцца ліра-эпічныя і героіка-эпічныя творы Яна Андрушэвіча, Базыля Гіяцынта, Францішка Градоўскага, Гальяша Пельгрымоўскага (?), Яна Радвана, Хрыстафора Завішы; агіяграфічныя паэмы Яна Крайкоўскага і Язафата Ісаковіча. Канцэптуальна абгрунтоўваецца тэзіс пра наяўнасць эпічнай дамінанты ў развіцці лацінамоўнай паэзіі акрэсленага перыяду. Вывучаецца пытанне пра тое, як фарміравалася ліра-эпічная традыцыя ў беларускай літаратуры з часоў Рэнесансу да XIX ст.