Czasopis

Wyjątkowo długi jest w tym roku odstęp pomiędzy katolicką i prawosławną Wielkanocą. „Чаму ж ты, мой Божа, так свет падзяліў – на польскіх і рускіх – мой Божа?” – śpiewa w jednej ze swych piosenek znakomity grodzieński bard, Wiktar Szałkiewicz. Bo, faktycznie, o ile prostsze byłoby współżycie obu społeczności w naszym dwuwyzniowym regionie, gdyby nie ta religijna różnica. Ale z drugiej strony jest to także czy nie najważniejsze świadectwo bogactwa naszej tu wielokulturowości, promieniującej coraz jaskrawiej na kraj i zagranicę. Dlatego prawosławie na Podlasiu jest dziś traktowane ze względną wyrozumiałością. A tutejsze cerkwie – także te nowo pobudowane – są coraz częściej postrzegane jako egzotyka i zabytki, ciekawostki i atrakcje turystyczne. W życiu codziennym pomiędzy katolikami i prawosławnymi nie ma na szczęście wielkiego dystansu. Obie społeczności w dużym stopniu są już ze sobą spowinowacone. Nie ma bowiem chyba już u nas takiej rodziny, w której nie byłoby bliższych lub dalszych krewnych innego wyznania. Małżeństw mieszanych ciągle przybywa, a strumień wiernych odpływa zdecydowanie silniej w kierunku kościoła niż cerkwi.