Быць! = To Be!

Дваццаць гадоў таму пакінулі родны дом, родны кут людзі. Не сотні, не тысячы — мільёны. Чарнобыльская бяда вырвала іх, з коранем, з роднай зямлі і расцерушыла па чужых гарадах і вёсках. Многія памерлі ад невылечных хвароб, іншыя хварэюць. «Мірны» атам зрабіў сваю д'ябальскую справу. Атам жа не ведае, што ён «мірны». Тыя, што жывуць, пакутуюць не толькі фізічна, але і маральна. Шмат хто, асабліва людзі старэйшага пакалення, не вытрымлівае гэтых пакутаў. Чалавеку, які вырас, жыў у сваім доме, доме дзядоў і бацькоў, цесна ў гарадскіх кватэрах-клетках. Ён задыхаецца — і вяртаецца на сваю зямлю — забруджаную, скалечаную. Яму патрэбна сваё неба, сваё сонца, нават коштам жыцця, здароўя (кс. Уладыслаў Завальнюк, Ала Сакалоўская, Зямля - парушынка ў Гасподнім воку, фрагмэнт).