Ноты цноты

Верш не толькі не дастаткова вывучаны, але і не дастаткова вядомы, ён не атрымаў яшчэ паўнавартасных ацэнак крытыкаў і чытачоў. Нягледзячы на знешнюю прымітыўнасць формы, беднасць мовы, змест твора даволі аўтэнтычны і рафінаваны, а яго поліфанічнасць патрабуе ўніверсальнага падыходу. Характэрны для постмадэрністаў сінкрэтызм (або яго іманентная адсутнасць) у дадзеным выпадкуіне можа завуаліраваць лейтматыў верша – экзістэнцыяльную пантрагічную самоту лірычнага героя. Паэт прыводзіць амаль класічны выпадак перманентнага стану экзістэнцыі чалавека, лірычнага героя, не знаходзячага паразумення з іншымі па прычыне рэальнай немагчымасці кантактаў, а ў ідэале – глыбокіх сувязей, паміж экзістэнцыямі ў “несапраўдным” свеце, якім з’яўляецца “всё видимое нами” і “житейский шум трескучий” (па У. Салаўёву).