Głos znad Niemna na Uchodźstwie

W Polsce obchody świętojańskie są najczęściej nazywane Sobótką, od ogni obrzędowych palonych tej nocy i zwanych sobótkami. A także Nocą Świętojańską, bo patronem tych obchodów Kościół uczynił św. Jana Chrzciciela. U wschodnich Słowian bardziej popularna jest nazwa Noc Kupalska, która prawdopodobnie pochodzi od imienia pogańskiego bożka Kupały, patrona miłości i urodzaju, lub od imienia św. Jana Chrzciciela, który na Rusi był nazywany Iwanem Kupałą, bo chrzcił ludzi zanurzając w «kupieli». Woda symbolizuje oczyszczenie i nadzieję. Jan Chciciel właśnie zanurzając w wodzie oczyszczał ludzi z grzechów, dając im nadzieję na życie wieczne. Mogliśmy przynajmniej jeden dzień odpocząć i oderwać się od trudnej i nieprzyjemnej rzeczywistości, która nas otacza. Było to swego rodzaju oczyszczenie od przykrych myśli, które towarzyszą nam od wielu tygodni. Myśli o kryzysie, walucie, o wolności, o losie Andrzeja Poczobuta. Uśmiechy na twarzach uczestników Nocy Świętojańskiej i radość z możliwości obcowania z przyjaznymi osobami w języku ojczystym.