Echa Polesia

Konflikt białorusko-polski nabrzmiewał od 2-3 ostatnich lat, zaś w roku 2005 osiągnął apogeum, w wyniku którego mniejszość polska na Białorusi doznała wielu bolesnych do świadczeń. Pozostaną one w naszej świadomości na zawsze, gdyż na skutek nieodpowiedzialnej polityki staliśmy się jej zakładnikami, opuszczeni i zdradzeni niemal przez wszystkich. W wyniku tego zmuszeni jesteśmy zaniechać, to jest odejść od działalności społecznej, którą rozwijaliśmy poprzez kulturę i oświatę na Polesiu. Decyzja ta jest tym bardzie/ bolesną, iż cała dotychczasowa nasza działalność służyła wydatnie zarówno zamieszkałym tutaj Polakom jak i Narodowi Białoruskiemu, którego przedstawiciele i szerokie społeczeństwo uczestniczyło w naszych przedsięwzięciach. Każde nasze dzieło było niezbywalnym dobrem dla każde• go obywatela Republiki Białoruś, rozwijającym i utrwalającym procesy integracyjne naszych narodów. Służyło zatem dobrosąsiedzkim stosunkom, przyjaźni, braterstwu, gdyż nic nas nie różni, a wszystko zarówno w historii jak i dziś - łączy. Tej prawdy nikomu i nigdy nie wolno podważać lub narażać na jej zdeformowanie, gdyż taki czyn doprowadzić może do tragedii. Od wieków mieszkamy tutaj pragnąc w zgodzie żyć, pracować, budować lepsze jutro, zachowując swą tożsamość narodową, która wymaga pielęgnowania języka, kultury, tradycji, religii co najmniej w taki sposób, w jaki praktycznie była u nas stosowana przez wieki wzajemna tolerancja, szacunek i więzi.