Studia nad akcentem języka białoruskiego

Pracę niniejszą znamionuje funkcjonalne podejście do akcentu. Abstrahuje się od określenia jego istoty fonetycznej1 skupiając uwagę na zasadach rozmieszczenia akcentu w wyrazie oraz na jego funkcjach tekstowych. Nie przeszkadza to w przyjęciu ogólnej definicji akcentu sformułowanej w eksperymentalnej pracy o akcencie języka polskiego przez W. Jassema „...akcentem nazywać będziemy taką korelacyjną cechę fonetyczną sylaby, która w sposób najbardziej konsekwentny znamionuje wyrazy lub zespoły wyrazów pod względem morfologicznym albo semantyczno-syntaktycznym"2. Definicja ta jest bardzo trafna, gdyż w sposób wyraźny łączy w sobie fonetyczną naturę akcentu z jego charakterem funkcjonalnym i tym samym pozwala właściwie ustawić dyskutowany w literaturze akcentologicznej3 stosunek: sylaba — morfem, о czym w 0.2.