Месца выхаду: Менск
Дата выхаду: 1998-03-16
Рэдактар: Дубавец Сяргей
Выдавец: Фонд Нашай Нівы
Copyright © 1991-2010 by Наша Ніва
Кнігазбор: KAMUNIKAT — гэты сайт (электронны варыянт)
Газэта «Наша Ніва» была ўтвораная ў 1906 годзе, і спачатку фактычна была органам Беларускае Сацыялістычнае грамады. У 1991 годзе «Наша Ніва» была адроджаная ў Вільні, галоўным рэдактарам стаў Сяргей Дубавец. Адроджаная газэта зноў стала галоўным выданьнем нацыянальнай інтэлігенцыі, побач з навінамі публікуючы літаратурныя творы, эсэ. У 1996 годзе было прынятае рашэньне пра перанясеньне рэдакцыі ў Менск і трансфармацыі «Нашай Нівы» з выданьня літаратурна-інтэлектуальнага ў выданьне грамадзка-палітычнага характару. Ад 1999 году газэта вяртаецца да штотыднёвае пэрыядычнасьці. Ад 2000 году рэдактарства ў «Нашай Ніве» пераймае Андрэй Дынько. Ад 2002 году аб’ём газэты павялічваецца з 12 да 16 старонак, ад 2005 году — да 24-х. Паралельна з папяровым выданьнем з 1997 году існуе інтэрнэт-сайт газэты. (www.be-x-old.wikipedia.org)
Каталёг: Kamunikat.org
Пэрыёдыка: Наша Ніва
Зьмест
А.С., На Беларускім шляху
Абламейка Сяргей, Вельмі кароткае
Антанян Андранік, Ахвяра экспансіі
Аркуш Алесь, Любоў да каго?
Аркуш Алесь, Любоў да каго?
Арэшка Вацлаў, Наша „Каралеўства” ў Слупску
Бартосік Зьміцер, Сапраўдная кроў
Баршчэўскі Лявон, Падгол Уладзімер, Цуд выратаваньня нацыі
Блізна Сяржук, Апазіцыя пойдзе ўгору...
Верабей Андрэй, Лірыка да чырвонага стагодзьдзя
Дзярновіч Алег, Індэкс рэпрасаваных
Дзярновіч Алег, Працяг акцыі
Дзярновіч Алег, Тэма свабоды
Квяткоўскі Севярын, Прамовіць імя
Менскі Алесь, „Жаба ў роце”
Паўлоўскі Сяргей, „Беларускія народныя крыжы”
Паўлоўскі Сяргей, Культурны „гвалт”
Сагановіч Генадзь, Гсіторык і палітыка
Севярынец Павал, Рыхтуйся!
Скарабатун Ўладзімер, Таямнічая туркаль
Сьнітко Тацяна, Ад „дзяцей Чарнобыля” да сумленьня Эўропы
Сьнітко Тацяна, Два абразы пад сьцягамі
Харэўскі Сяргей, Бязвольныя не выклікаюць жалю
Харэўскі Сяргей, Коаўдзі Душ-Душэўскі. Сьцяг
Харэўскі Сяргей, Табу на сьмерць
Чарадзей Палескі Алесь, „Мэмарандум аб грамадзянстве БНР”
Шпунт Андрэй, „Я Бацькаўчшыны не перажыву...”