Літаратурная Беларусь

Сэнс літаратуры. Гэтыя развагі пра лёс нацыянальнай культуры і роднай мовы, пра сутнасць літаратурнай творчасці ў посткамуністычны час, пра супрацьстаянне беларускага пісьменніка і чыноўніка старэйшына нашай літаратуры Уладзімір Максімавіч Дамашэвіч пакінуў у сваіх дзённікавых нататках яшчэ летам 1992 года. Ці заўважныя якія-небудзь змены ў тых праблемах сёння — мяркуйце самі. ...Сэнс літаратуры. Дарэмна мы не хочам заўважаць ці прызнаваць яе вартасці. Калі не будзе літаратуры, не застанецца, фактычна, ніякага следу пра чалавека: чым ён жыў, што думаў, за што і з кім змагаўся, як весяліўся і пакутаваў, як быў рабом і панам, высокім і нізкім у сваіх учынках і помыслах. Іншая рэч, што літаратура не складаецца з геніяў, яна няроўная, як той лес: ёсць дубы, ёсць мачтавыя хвоі, але ёсць і падлесак, ёсць кусты, — усё тое, што стварае асяроддзе. Так і літаратура — выбранай яна становіцца толькі тады, як пяройдзе ў другую эпоху. Тады відно, што можна адкінуць, а што ўзяць з сабою новым пакаленням.