Бялыніцкая даўніна

Стан мясцовай прамысловасці Бялыніцкага раёна на мяжы 19-20 стагоддзяў. Прамысловасць рэгіёна была заснавана на мясцовай сыравіне. Напрыклад, існаваў шэрага прадпрыемстваў па вырабе таннага сукна - сукнавальні. Яшчэ ў сярэдзіне 19 ст. сукнавальні дзейнічалі ў Сярмяжанцы, Вугольшчыне, Нежкаве, Вялікай Машчаніцы, Забалацці, Рудні, Бялынічах. Працавала некалькі дзегцярных заводаў - у Ключыках, Гуце, Рафалаве, Рубяжы. Шкіпінарнае прадпрыемства з 1878 г. існавала ў вёсцы Аксенькавічы. Дзягцярна-шкіпінарны завод дзейнічаў у Цяхціне. Дзягцярна-шкіпінарныя заводы ў вёсцы Забалоцце Царковішчанскай воласці належалі Лейбе Фельзеру, у вёсцы Цяхцін - Мордуху Фрыдлянду і Шлему Гурбе, заврд у вёсцы Лапары Нежкаўскай воласці - Іллю Сарокіну. Прыватнаўласніцкімі былі смалакурні ў вёсках Буда, Забалоцце, Рафалаў, Цяхцін. У 1897 г. эсьмонскія мяшчане Ш. Эдэль, М. Рабіновіч і Л. Фельдман заснавалі ў мястэчку фабрыку па выпуску драўляных калодак для абутку пад назвай “Лер", якая потым стала называцца таварыствам “Восліўка” (па назве ракі). Па звестках на 1900 г. фабрыка выпусціла прадукцыі на 7200 руб. Працавала на ёй 13 рабочых. Прадпрыемства мела паравы рухавік магутнасцю 17 конскіх сіл.