Białostocczyzna

Ludwika Karolina Radzi­wiłłówna, jedyna córka Bogusła­wa Radziwiłła, koniuszego litew­skiego i Anny Marii Radziwiłłów­ny, córki Janusza Radziwiłła, wo­jewody wileńskiego, hetmana wielkiego litewskiego, nie docze­kała się pochlebnej literatury na swój temat. Epitety, jakimi była określana po swoim ślubie z Ka­rolem Filipem Wittelsbachem, księciem neuburskim, oscylowały między chytra i podstępna, samo­wolna i zdradziecka, czy femme fatale epoki Jana Sobieskiego. Jedynie Antoni Popliński we wstępie do wydanego przez siebie życiorysu Bogusława Radziwiłła zamieścił wiersz wielce chwalący jej przymioty. Nie jest naszą rze­czą dodawanie Radziwiłłównie kolejnych epitetów, czy też ocena jej zachowania, ale poprzez przy­bliżenie czytelnikowi jej losów próba zrozumienia motywów jej postępowania. (E. Bagińska, Spór o Ludwikę Karolinę Radziwiłłównę, fragment)