Беларуская моладзь

Лірнік краіны ветлай. З успамінаў пра Міколу Равенскага. У Маскве Равенскі пражыў каля сямёх год, здабываючы закончаную музычную асьвету ў музычным тэхнікуме пры кансэрваторыі (да 1927 г.) і на кампазытарскім аддзеле самой кансэрваторыі (па 1930 год; датуль музычная асьвета ягоная абмежвалася рэгэнцкімі курсамі, пройдзенымі ў 1913-15 г.г. у Маскве й Пецярбургу). Гады гэтыя былі якраз найбольш дабрабытнымі й свабоднымі ў цэлай савецкай гісторыі, пазначанымі г. зв. НЭП'ам — уведзенай Яенінам „новай эканамічнай палітыкай", якая хоць і пачала ліквідавацца Сталінам ад 1928 г., але да 1930 г. ліквідацыя гэтая абывалася яшчэ бяз мэтадаў масавага паліцыйнага тэрору й рэпрэсіяў. Пасьля Равенскі любіў успамінаць тыя гады як ледзь не „залатую пару" свайго жыцьця й творства. У Маскве тады была ладная беларуская культурная калёнія, пераважна з студэнтаў, якія мелі свой беларускі студэнцкі клюб, што ў васобе Равенскага дастаў свайго дабрахвотнага й сталага хормайстра для зьменных складам, але пэрманэнтных студэнцкіх харавых гурткоў. Аднак, хар-майстарская дзейнасьць Равенскага гэтаю парою адыходзіць на задні плян перад працаю кампазытара, усё болыпыя асновы й стымулы да якое дае яму здабываньне музычнае асьветы. Яшчэ болып аднак стымулюе гэтую працу знаёмства й блізкое пасябраваньне з паэтам - узвышэнцам Уладзімерам Дубоўкам, сям'я якога апынілася ў Маскве яшчэ ў выніку „бежанства" часоў I сусьветнае вайны.