«Сучасная драматургія стаіць на словаблудстве. Там усе кажуць, кажуць, абсалютна бессэнсоўна кажуць, там усе персанажы падобныя. Можна ўзяць і пакінуць адну п’есу, аднаго аўтара на ўсіх – і зачыніць гэтую новую драматургію», – выносіць прысуд Аляксей Ляляўскі, лаўрэат Нацыянальнай тэатральнай прэміі Беларусі, галоўны рэжысёр Дзяржаўнага тэатру лялек. Ці робіць Ляляўскі спектаклі на экспарт і ці дагаджае густам менскіх тэатралаў? Чаго ба... Болей »
«Герой вайны за празрыстасць», рыцар 1990-х, Ігар Бабкоў – пра тое, што нарадзілася тады і дзе яно цяпер. «Адчуваю сябе ідыёцкім аптымістам, але аптымізм у сёняшняй сітуацыі - гэта, можа быць, варыянт нонканфармізму..» Лаўрэат прэміі імя Гедройца за раман "Хвілінка" разважае пра эпохі і іх герояў. «Калі 90-я - гэта часы выбуху, фантастычнага буйства, то 80-я - гэта эпоха беларускіх катакомбаў, андэграўнду, калі на куханьках, у майстэрня... Болей »
Хто такі ў сучасным свеце крытык? Ці змагаюцца за ягоную непадкупную душу выдаўцы, каб жвавей прадаць свой тавар? Ці даводзіцца быць абачлівым у выбары сяброў і твораў, ці палаюць між літаратараў шэкспіраўскія жарсці? Пра гэта разважае госця праграмы – крытык, літаратуразнаўца, кандыдат філалагічных навук Ганна Кісліцына, якая не ўтойвае ад гледачоў і таго, якая ж ейная ўпадабаная беларуская кніга.<br /><center><a href="http://belsat.eu... Болей »
Таццяна Арцімовіч, паводле прафесіі – тэатральная рэжысёрка, а паводле паклікання – арт-крытык і сваёй ўвагаю здольная ахапіць ледзь не ўсе галіны сучаснага беларускага мастацтва. Заўважаная таксама ў арганізацыі творчых акцыяў, перформансаў, фестываляў і ў куратарстве выставаў, госця Зорнае студыі разам з вядоўцаю спрабуе акрэсліць новыя плыні і тэндэнцыі ў мастацтве, правесці паралелі з 1990-мі і падвесці культурніцкія вынікі сезону, ... Болей »
У Менску – больш за 300 стогадовых дрэваў, сем з якіх – батанічныя помнікі прыроды. Два стогадовыя дрэвы нядаўна хацелі спілаваць, але з’явіўся ляснічы, які іх уратаваў. Госць Зорнае студыі – апякун дрэваў ды ініцыятар кампаніі «Гарадскі ляснічы» Ігар Корзун – не карыстаецца грамадскім транспартам, вядзе ўлік дрэваў, валуноў ды рэліктавых сцежак у Менску і марыць скласці мапу буйной расліннасці нашае сталіцы. Менавіта дзякуючы яму і выж... Болей »
Падзел расейскага творчага асяроддзя ў справе Украіны назірала ўся Беларусь. А што адбывалася ў нас? І ці кожны творца мусіць мець выразную грамадска-палітычную пазіцыю, ці мусіць ясна яе выказваць, не азіраючыся на наступствы? Актрыса Нацыянальнага акадэмічнага тэатру імя Горкага і спявачка, салістка гурта «Нака» Наста Шпакоўская існуе адразу ў двух асяроддзях: рок-н-рольна-бунтарскім і эстэцка-тэатральным. Як гэтыя асяроддзі функцыяну... Болей »
Праграма з тымі, хто мысліць, і для тых, хто мысліць ды хоча змяніць сябе, а значыць, і свет. Чым адрозніваецца тэатр фізічны ад тэатру пластычнага? Чаго можна спадзявацца, ідучы на выступ тэатру Славы Іназемцава «Ін-жэст»? А таксама – як ва ўмовах неафіцыйнай канкурэнцыі пачуваецца трупа класічнага балету з Нацыянальнага акадэмічнага Вялікага тэатру? Ці сутыкаюцца дзве плыні танцораў і чым адна адну ўзбагачаюць?<br /><center><a href="h... Болей »
Праграма з тымі, хто мысліць, і для тых, хто мысліць ды хоча змяніць сябе, а значыць, і свет. Мейсца і роля кабеты ў сучасным беларускім свеце. Госць праграмы сацыёлаг, даследчык сацыяльнай культуры Лідзія Міхеева, якая лічыць, што свята 8-га сакавіка абсурднае і састарэлае, бо стала днём кветачнікаў. Феміністкі - шуфражысткі замагліся за роўнасць, а ў выніку жанчыны атрымалі толькі адзін жаночы дзень.<br /><center><a href="http://belsa... Болей »
Людзей яднаюць агульныя каштоўнасці, упадабаныя заняткі, густы, успаміны, пратэсты. Паводле сацыёлагаў, грамадства сёння складаецца з суполак, як соты з вузаў, а ўнутры суполак ідуць працэсы, уласцівыя чалавеку XXI стагоддзя: мы робімся больш адкрытымі, адказнымі за сваё слова і погляды, а адначасова – талерантнымі. Але ці ёсць нешта, на чым грунтуюцца ўсе гэтыя «соты»? Якія каштоўнасці, перакананні ці вера спрацуюць у адказны момант і ... Болей »
«Бяру сучасную п’есу, новую драму і разумею, што так, як мяне вучылі, з ёю працаваць нельга». Чаму адукацыя рэжысёра не супадае з сучаснымі патрэбамі? Выбар драматургіі ў яе – амбітны: «Зіма» Грышкаўца, «Кысь» Таццяны Талстой, «Офіс» Інґрыд Ляўзунд (п’еса, у якой, як яна кажа, ніхто нікога не любіць), а спектаклі адзін за адным атрымліваюць узнагароды. Дык што трэба ў п’есе і ў тэатры Кацярыне Аверкавай? Чаму яна адмовілася б ад пасады ... Болей »