Дзічка

Асэнсаваць сябе на роднай зямлі, знайсці выйсце з чарнобыльскага тупіка, адолець бязмоўе беларуса, яго безабароннасць перад здрадаю і хлуснёй, зберагчы яго святую наіўнасць і дзіцячую даверлівасць для роду чалавечага — вось пра што баліць у маіх вершах... Не назіраць за народам збоку, а быць ім: гібець у чарзе, тупець на кірмашы, галасіць над нябожчыкам, маліцца за дзяцей сваіх, трываць да пары і не страціць годнасці — гэта толькі маленькая кропля вялізнай чашы народнага цярпення... І я зрабіла глыток...